20 filmów takich jak Call Me po imieniu musisz obejrzeć - Looper (2023)

Kino Dramat

Sony Pictures Classics

PrzezObliczyć desler/16 marca 2022 13:39 jest

2017 był rokiem Timothée Chalamet.W listopadzie jego film „Call Me By You Your Name” został wydany w Stanach Zjednoczonych.Film otrzymał czteryNominacje do Oscara, w tym jeden dla Chalamet dla najlepszego aktora.Stało się również jednym z najczęściej omawianych filmów roku, a patrząc wstecz, jasne jest, dlaczego tak było.Jednocześnie historia miłosna i dramat o dojrzewaniu „Call Me by Your Name” widzi 17-letni Elio (Chalamet) zakochuje się w Olivera (Armie Hammer), 20-letniej studentce pracującej z ojcem Elio.

Film, osadzony w północnych Włoszech w latach 1983 roku, podąża za doświadczeniem First Love Elio i pokazuje, jak zmienia go jako osobę.W ciągu zaledwie kilku krótkich miesięcy doświadcza pasji i złamanego serca, ucząc się po drodze ważnych lekcji życia.Wyreżyserowany przez włoskiego filmowca Luca Guadagnino film jest wystawnie nakręcony i absolutnie piękny.Równie ważny jak wygląd filmu jest fenomenalna ścieżka dźwiękowa, która zawiera piosenki piosenkarza i autora tekstu Sufjana Stevensa.

Chociaż „Call Me by Your Name” wydawało się unikalnym filmem w momencie jego wydania, z pewnością są inne, które badają podobne tematy i używają porównywalnych technik filmowania.Guadagnino miał własne filmowe odniesienia do filmu i istnieją niewątpliwie inne filmy, które zapewniają tę samą emocjonalną katharsis.Jeśli uwielbiałeś „zadzwoń do mnie po imieniu” i nie wiesz, co dalej oglądać, nie szukaj dalej.Oto 20 filmów, które powinieneś sprawdzić.

Kolumbia Zdjęcia

Jednym z najbardziej wpływowych filmów romantycznych współczesnego wieku nie jest tak naprawdę jeden film, ale raczej trylogia.Ukochany film Richarda Linklatera z 1995 roku"Przed wschodem słońca"jest pierwszym z trzech filmów, które śledzą historię miłosną Jesse (Ethan Hawke) i Celine (Julie Delpy).Jesse i Celine najpierw spotykają się, gdy są studentami podróżującymi pociągiem przez Europę.Jesse przekonuje Celine, aby zszedł z nim w Wiedniu, a oni spędzają tam cały dzień i noc, wędrując po mieście, zanim będą musieli rozstać się rano (stąd tytuł filmu).Kolejne dwa wpisy w trylogii odbywają się odpowiednio dziewięć i 18 lat później, po rozwoju ich związku Jesse i Celine.

Filmy Linklatera są oszałamiającym spojrzeniem na prawdziwą miłość i w jaki sposób relacje rosną z czasem.Pierwszy film zaczyna się od opowieści o młodej miłości - podobnie jak „Call Me by Your Name” - podczas gdy kontynuacje zajmują się ostrą rzeczywistością dorosłości.Jeśli szukasz historii, która może cię ożywić, jak i zniszczyć, odłóż trochę czasu na trylogię „przed”.

Samuel Goldwyn Company

Chociaż filmy takie jak „Carol” i „Portret of A Lady On Fire” są postrzegane jako jedne z najważniejszych filmów lesbijek naszych czasów, nie były pierwszymi filmami, które próbowały wprowadzić lesbijski romans do głównego nurtu.Dekady wcześniej, 1985„Pustynne serca”Blazowane szlaki w tym gatunku, uznając się za jeden z pierwszych pozytywnych przedstawień na ekranie romantycznych relacji między dwiema kobietami.

Reżyseria reżyserii filmowej Donny Deitch, film, który jest ustawiony w 1959 roku i podąża za Vivian (Helen Shaver), angielski profesor w wieku 30 lat, który podróżuje do Reno w stanie Nevada, aby uzyskać rozwód.Zatrzymując się na terenie Ranchera Francisa Parkera (Audra Lindley), Vivian spotyka Young Cay Rivers (Patricia Charbonneau), swobodnej artystki, która nie dba o to, czy ktokolwiek wie o jej upodobaniu do kobiet.Jak można się domyślać, kobiety się zakochują, a związek zmienia się zarówno w ich życiu.

Podobnie jak „Call Me by Your Name”, „Desert Hearts” przedstawia związek między dwiema postaciami z zauważalną luką wiekową.Różnica w „pustynnych sercach” polega na tym, że to Vivian, starsza postać, uczy się czegoś od swojego młodszego odpowiednika.„Desert Hearts” jest przykładem klasycznego motywu miłości jako transformacji, a jako dodatkowy bonus jest całkowicie oszałamiające.Zdjęcia filmu kierował częstym współpracownikiem Paula Thomasa Andersona Roberta Elswita, który wykonuje wykwintną robotę w filmie.

Zdjęcia kin

„God's Own Country” został wydany mniej więcej w tym samym czasie, co „Call Me by Your Name” i otrzymałrecenzje gwiezdne.Niestety nie osiągnął tego samego poziomu sławy, co film Guadagnino.Wyreżyserowany przez Francisa Lee „Boski kraj” rozgrywa się w Yorkshire i podąża za młodym pasterzem Johnny Saxby (Josh O'Connor), który mieszka na farmie ze swoją babcią i jego chorym ojcem.Niezadowolony ze swojego życia Johnny radzi sobie z upijaniem się i uprawiając seks z nieznajomymi, ale jego życie zmienia się drastycznie, gdy rumuński pracownik migrujący o imieniu Gheorghe (Alec Secăreanu) przychodzi do pracy na farmie.

Chociaż początkowo mają raczej antagonistyczny związek, dwaj mężczyźni ostatecznie rozwijają bliską więź, zakochując się, jednocześnie pomagając w porodzie.Podobnie jak w „Wezwaj mnie po imieniu”, środowisko w „Bożym kraju” jest niezwykle ważne.Choć piękny krajobraz Yorkshire, który zamieszkują postacie, jest wyjątkowo odizolowany, co służy jedynie zwiększeniu intensywności relacji Johnny'ego i Gheorghe.Choć nie jest to beztroski film, „Boski kraj” z pewnością poruszy twoje zmysły i może trochę uwierzy w moc miłości.

Blok 2 Zdjęcia

Prawdopodobnie jeden zNajpiękniejsze romantyczne dramaty wszechczasów, „In The Mood for Love” Wong Kar-Wai powinien być częścią każdej rozmowy o współczesnych filmach miłosnych.Wydany w 2000 roku i osadzony w latach 60. Hongkong, film śledzi dziennikarza o imieniu Chow Mo-Wan (Tony Leung Chiu-Wai), który właśnie przeprowadził się do nowego mieszkania z żoną, która często nie ma biznesu.Chow spotyka sąsiada, Su Li-Zhen (Maggie Cheung Man-Yuk), którego małżonka również nie ma.Su i Chow wkrótce zdają sobie sprawę, że ich partnerzy mają romans, a oni z kolei zaczynają rozwijać wzajemne uczucia.

Jeden zNajpiękniejsza i kolorowe filmy wszechczasów, „In The Mood for Love” to melancholijne spojrzenie na skazany romans.Podobnie jak inny wpływowy dramat romantyczny „Brief Encounter”, „In The Mood for Love” przedstawia romans, w który obie strony nie mogą uwierzyć.Choć jest to z pewnością bardziej dojrzałe i mniej zabawne niż film taki jak „Call Me przy swoim imieniu”, powinno być wymagane oglądanie każdego, kto jest fanem gatunku romantycznego.

Funkcje cienkiej linii

Jeśli podobało Ci się „Wezwaj mnie po swoim imieniu”, ale niewiele wiesz o historii kina LGBTQ+, oto dla ciebie mała lekcja.W latach 90. nastąpił ruch filmowy o nazwie„Nowe kino Queer”Składało się to z wielu niezależnych filmów wykonanych w Ameryce Północnej i brytyjskich filmowców, takich jak Greg Araki, Todd Haynes i Cheryl Dunee, są postrzegani jako architekci tego nowego ruchu.

Jednym z najwcześniejszych i najwybitniejszych filmów wyprodukowanych przez pokolenie twórców filmowych jest film Gusa Van Santa z 1991 roku „My Own Private Idaho”.Film podąża za Mike Waters (River Phoenix), homoseksualnym pracownikiem seksualnym, który cierpi na narkolepsję.Jego najlepszy przyjaciel Scott Favor (Słuchaj Reavesa) jest w tej samej pracy, ale jest także spadkobiercą znaczącej rodzinnej fortuny.Dwaj przyjaciele wyruszają na wycieczkę, aby znaleźć wyobcowaną matkę Mike'a, biorąc pracę z różnymi klientami po drodze, aby zarabiać na życie, podczas gdy Mike zmaga się z uczuciami, jakie ma dla swojego najlepszego przyjaciela.

Podobnie jak „Call Me by Your Name”, „mój własny prywatny Idaho” to coś w rodzaju historii, choć z mniej wyraźnym romansem.Chociaż film może nie mieć typowej romantycznej lub heroicznej narracjiRoger Ebert), oferuje uderzająco oryginalną queerową perspektywę, której do tej pory nie widziano w kinie.

Filmy orła-lwa

Chociaż jest najbardziej znany z wielkich eposów, takich jak „Lawrence of Arabia” i „The Bridge on the River Kwai”, brytyjski reżyser David Lean nakręcił kiedyś cichy, zaniżony filmOpiekunNazywany „najlepszym romantycznym filmem wszechczasów”.„Brief Encounter”, wydany w 1945 roku, to piękny i bolesny film, który zainspirował wiele innych romansów przez dziesięciolecia.

Historia następuje niespokojna podmiejska gospodyni domowa Laura Jesson (Celia Johnson), która ma szansę z miłym lekarzem o imieniu Alec Harvey (Trevor Howard) na dworcu.To, co zaczyna się jako swobodna znajomość, wkrótce rozwija się w znacznie więcej, ponieważ Laura i Alec muszą wziąć pod uwagę, co ich uczucia do siebie znaczą w wielkim schemacie ich życia.Film oparty na jednym aktach Noëla Cowarda „Still Life” to zwięzłe 86 minut, koncentrując się wyłącznie na cotygodniowych spotkaniach Laury i Aleca na dworcu kolejowym.„Krótkie spotkanie” wciąż jest sugestywna i delikatna historia miłosna i zdecydowanie powinieneś dodać ją do swojej listy, jeśli chcesz uzyskać większe zapoznanie się z klasykami.

Studiokanal

Po raz pierwszy wydany pod koniec 2015 roku „Carol” podąża za Therese (Rooney Mara), młodą kobietę pracującą w sklepie z zabawkami podczas wakacji w latach 50. Manhattan.Tam spotyka Carol (Cate Blanchett), podmiejskiej gospodyni domowej, która przyszła znaleźć lalkę dla swojej córki.Dwie kobiety ostatecznie rozpoczynają romans i razem wybierają podróż po kraju.Ich ucieczka jest przerywana, gdy interweniuje mąż Carol (wkrótce będzie byłym) mąż (Kyle Chandler), ale podróż obu kobiet zmienia się w drodze podróży.Według dyrektora Todda Haynesa (ViaIndiewire), „Carol” była pod dużym wpływem klasyków romantycznych, szczególnie „krótkiego spotkania”.Mają bardzo podobną strukturę - zarówno początkową, jak i kończącą z tą samą sceną - oba zawierają pociągi i dzielą sięKilka podobnych ujęć.

Istnieje wiele podobieństw między „Call Me by Your Name” a „Carol”.Chociaż Therese jest nieco starsza od Elio, „Carol” nadal działa jako historia o dojrzewaniu, ponieważ Therese bardzo dojrzewa pod koniec filmu.Carol, która jest znacznie starsza od niej, pomaga Terese'owi wejść jako młoda kobieta, a jej podróż jest również samostanowieniem.Jak „Call Me by Your Name”, „Carol” byłanominowane do kilku Oscarów, zarówno z Blanchett, jak i Mara zarabiają kiwnięte głową na swoje występy.Jeśli jeszcze nie widziałeś tego filmu, teraz jest idealny czas.

Filmy piramidowe

Jeśli rok 2015 był rokiem „Carol”, 2016 roku „Moonlight” i 2017 roku „Call Me by Your Name”,Wtedy rok 2019 był z pewnością rokiem „Portretu damy w ogniu”.Razem te cztery filmy skoncentrowane na queerach pomogły zapoczątkować nową erę dla opowiadania historii LGBTQ+ na dużym ekranie z ich uniwersalnym wpływem i uznaniem.Arcydzieło kina lesbijskiego i całkowicie nowatorskie podejście do tego, co moglibyśmy nazwać „kobiecym spojrzeniem”, „Portret of A Lady On Fire” to film nakręcony przez francuskiego reżysera Céline Sciammę.Historia rozgrywa się w XVIII-wiecznej Francji i podąża za Marianne (Noémie Merlant), artystką zatrudnioną do namalowania portretu ślubnego Héloïse (Adèle Haenel), upartej młodej kobiety, która właśnie opuściła klasztor.

Ponieważ Héloïse nie chce być pomalowany, Marianne musi ją pomalować w tajemnicy.Pomimo tej zdrady dwie kobiety ostatecznie się zakochują, poznając siłę równości, wolności i podmiotowości poprzez ich związek.Marianne i Héloïse są znacznie starsze niż Elio, ale wciąż się uczą i rosną w trakcie historii.Mówiąc najprościej, poprzez ich miłość -i symbiotyczną dynamikę, którą dzielą - -uczą się, jak stać same jako podmioty, a nie przedmioty, na świecie, które zamieszkują.To głęboka lekcja, którą w szczególności fani „Call Me by Your Name” może być zainteresowani świadkiem.

Tworzenie filmu

Reżyseria przez twórcę filmowego Desiree Akhavan, 2018„Miseducation of Cameron Post”opiera się na powieści o tej samej nazwie Emily M. Danforth z 2012 roku.Zaskoczony w 1993 r. Film śledzi Cameron Post (Chloë Grace Moretz), nastolatkiem, który w tajemnicy spotyka się z jej dziewczyną Coley (Quinn Shephard).Po odkryciu oba Cameron zostaje wysłany do centrum terapii konwersji zwanej Bożą obietnicą.Podczas gdy pracownicy centrum próbują pozbyć się „uczniów” wszelkich resztek ich dziwności, Cameron łączy się z dwoma mieszkańcami-- Jane Fonda (Sasha Lane) i Adam Red Eagle (Forrest Goodluck)-- którzy popierają każdąinne pomimo ich niepożądanych okoliczności.

„Miseducation of Cameron Post” jest z pewnością bardziej ponure niż inne filmy na ten sam temat, jak „Ale jestem cheerleaderką”, ale zachowuje silne poczucie optymizmu.Chociaż bohaterowie filmu znajdują się w bardzo niebezpiecznej sytuacji, historia koncentruje się bardziej na jedności Camerona i jej przyjaciół, aby być wolnym niż na ich uwięzieniu.Jeśli to zabrzmiało wasza, powinieneś dodać do kolejki „Miseducation of Cameron Post”.

Rozrywka One Films

„Portret A Lady On Fire” Reżyser Céline Sciamma's Pierwsze trzy filmy są częścią tego, co nazywała luźną trylogią opowiadań o dojrzewaniu (Via ViaBazar harfara).Pierwszym wpisem tej trylogii jest „Water Lilies” z 2007 roku, który był debiutanckim filmem Sciammy.Film opiera się na 15-letniej Marie (Pauline Access), która mieszka na przedmieściach Paryżu.Marie desperacko chce dołączyć do zsynchronizowanej drużyny pływackiej po zakochaniu się w kapitanie drużyny, Floriane (Adèle Haenel z „Portrait of A Lady On Fire”).

Marie i Floriane zaczynają spędzać razem więcej czasu, a Marie zaczyna widzieć mniej swojej najlepszej przyjaciółki, Anne (Louise Blachère).Trzy dziewczyny zaczynają odkrywać swoje pragnienia seksualne, z których każda ma swoje (często niezadowalające) doświadczenia.Chociaż niektóre części „lilii wodnych” mogą być trudne do obejrzenia, jest to boleśnie eksploracja pierwszej miłości i pierwszej pożądania, a także interesujący zegarek w szczególności dla fanów „Portret of A Lady On Fire”.

Sad

„BPM (Beats na minutę)” nie jest filmem, który powinieneś obejrzećChyba że jesteś przygotowany na łagodnie zdewastowany.Film podąża za Nathanem (Arnaud Valois), młodym mężczyzną mieszkającym w Paryżu na początku lat 90.Nathan, który nie ma HIV, dołącza do grupy aktywistów AIDS i zaczyna uczestniczyć w cotygodniowych spotkaniach.Dowiaduje się więcej o organizacji i różnych strategii jej członków, ostatecznie zakochując się w Seana (Nahuel Pérez Biscayart), członku grupy, która umiera z AIDS.

Film, który ukazał się w 2017 roku i jest wyreżyserowany przez Robina Campillo, służy dwóm celom.To piękna, tragiczna historia miłosna, a także pouczające spojrzenie na aktywizm francuskiego AIDS w latach 90.Choć niewątpliwie jest to smutne, historia stara się również pozostać w momentach szczęścia i radości, jakich doświadczyli ci działacze w ich życiu.Ponadto „BPM” to kolejny film, w którym występuje Adèle Haenel (reprezentująca zestaw lesbijek w aktywizmie AIDS), więc w twojej przyszłości może być potrójna funkcja Haunel.

20th Century Fox

Jeden zNajwiększe filmy o dojrzewaniuZ 2000 roku „Y TU Mamá También” jest kierowany przez „grawitację” i reżysera „Roma” Alfonso Cuarón.W filmie z 2001 roku śledzi dwóch 17-letnich przyjaciół, Julio (Gael García Bernal) i Tenoch (Diego Luna), którzy mieszkają w Mexico City.Latem postanawiają wybrać się na wycieczkę, biorąc Luisę (Maribel Verdú), kobietę po dwudziestce, którą niedawno poznali z nimi.Julio i Tenoch są rządzone przez hormony i pasję do przygody, a podczas podróży wszystkie trzy postacie rozwijają intymną więź.

Podobnie jak „mój własny prywatny Idaho” i, do pewnego stopnia, „Carol”, „Y Tu Mamá También” to film z podróży, który bada wolność, jaką może przynieść podróż.Podczas gdy Luisa idzie w podróż samodzielnie odkrycia, pomaga także Julio i Tenochowi w rozwoju głębszych relacji ze sobą i ze sobą.To radosny, wzruszający i często sprośny film, który udaje się przedstawić nastoletnim chłopcom z większą łaską i empatią, niż większość innych filmów jest nawet bliska.Uderz i ciesz się przejażdżką.

Kucharz

Kiedy większość ludzi myśli oFrancuska nowa fala, myślą o reżyserach takich jak Jean-Luc Godard i François Truffaut, którzy nakręcili większość swoich słynnych filmów w latach 60.Jednym z wczesnych filmów francuskiej nowej fali, który nie ma tyle miłości, ile powinien w dzisiejszych czasach, jest film Alain Resnais z 1959 roku„Hiroshima Mon Amour”który został napisany przez francuskiego pisarza Marguerite Duras.Film, ustawiony i nakręcony w Hiroszimie po II wojnie światowej, film podąża za japońskim architektem (Eiji Okada) i francuskiej aktorki (Emmanuelle Riva), które spędzają razem dzień na omawianiu swojego życia i przeszłych doświadczeniach.

Aktorka jest w Hiroshima, aby nakręcić film antywojenny, a architekt opowiada jej o dewastacji, że broń atomowa wykonała w jego domu.Z kolei aktorka opowiada architektowi o swojej pierwszej miłości, niemieckim żołnierzu, który zmarł podczas wojny.Zarówno architekt, jak i aktorka są małżeństwem, ale znajdują ukojenie w swoim krótkim romansie, angażując się w stymulujące, intymne rozmowy przez 24 godziny, które spędzają razem.Potężny i zwięzły „Hiroshima Mon Amour” to 90 minut najpiękniejszych rozmów, które możesz sobie wyobrazić.Jeśli szukasz kolejnego niezwykle wpływowego romansu, aby dodać do kaset, „Hiroshima Mon Amour” powinien być następny.

Zdjęcia reflektorów

„Call Me by Your Name”, reżyser Luca Guadagnino mówiła wcześniej o tym, jak ogromny wpływ włoskiego reżysera Bernardo Bertolucci była w swojej karierze, więc słuszne jest, abyśmy umieścili tutaj jeden z jego filmów.Rozmawiając zRozbić sięGuadagnino przypomniał sobie, że jako dziecko „Bertolucci oznaczało dla mnie kino i nie mogłem wymyślić kina bez zastanowienia się nad Bertolucci”.Chociaż reżyser jest prawdopodobnie najbardziej znany ze zdjęć takich jak(in) słynny „Last Tango w Paryżu”A epicka 5-godzinna „1900”, film, o którym mówimy dzisiaj, jest nieco bardziej dostępny dla tych nowych w jego filmach.

Wydany w 2003 roku,"Marzyciele"jest ustawiony w 1968 roku - czas i miejsce oznaczone przezhistoryczne protesty i niepokoje obywatelskie.Film opiera się na amerykańskim studentce wymiany o imieniu Matthew (Michael Pitt) i parę bliźniaków - Théo (Louis Garrel) i Isabelle (Eva Green).Matthew jest oczarowany połączeniem Théo i Isabelle, które zostały połączone po urodzeniu.Trio więzi nad ich miłością do filmu, a kiedy rodzice Théo i Isabelle są poza miastem, proszą Matthew, aby został z nimi, zanurzając się w przyjemności i fantazji.Chociaż Bertolucci sam jest włoskim filmowcem, film wydaje się bardzo francuski pod każdym względem, jakim można się spodziewać, i wspaniale przedstawia elegancką, pełnące papierosy Matthew.Jeśli szukasz filmu, w którym trzech młodych ludzi biegnie przez Luwr, nie będziesz rozczarowany.

A24

W tym momencie „Moonlight” jest tak dobrze znany (i zasłużony), że prawdopodobnie już go widziałeś, ale jeśli potrzebujesz jednego ostatniego nacisku, aby w końcu obejrzeć to arcydzieło, rozważ to.Wydany w 2016 roku i wyreżyserowany przez Barry'ego Jenkinsa, film podąża za Chironem, młodym czarnym mężczyzną dorastającym w Liberty City, Miami.Historia „Moonlight”Patrzy na trzy rozdziały jego życia-jego wczesna młodość (Alex R. Hibbert), okres dojrzewania (Ashton Sanders) i dorosłe (Trevante Rhodes)-badanie tematów seksualności, tożsamości i własnej wartości.

Kiedy jego matka (Naomie Harris) stara się go wychować z powodu problemów finansowych i własnego uzależnienia od narkotyków, Chiron jest przyjmowany przez uprzejmego sprzedawcę narkotyków o imieniu Juan (Mahershela Ali) i jego dziewczyna Teresa (Janelle Monáe), którzy uczą go ważnych lekcjio męskości.Jako nastolatek Chiron nawiązuje bliski związek ze swoim przyjacielem Kevinem (Jharrel Jerome), który jest jedyną osobą, z którą Chiron naprawdę pozwala sobie być intymnym.To oszałamiający film pełen wrażliwych i dopracowanych postaci oraz jedne z najpiękniejszych zdjęć Miami, jakie kiedykolwiek widziałeś.Jeśli nadal jesteś ciekawyo co chodzi w tym szumu, nie jest za późno, aby sprawdzić tę jedyną w swoim rodzaju historię miłości i samoakceptacji.

Jeśli ty lub ktoś, kogo znasz, zmaga się z problemami z uzależnieniem, pomoc jest dostępna.Odwiedzić Witryna administracji usług nadużywania substancji i usług zdrowia psychicznego lub skontaktuj się z krajową infolinią SAMHSA pod numerem 1-800-662-Help (4357).

A24

DyrektorMike Millsjest znany z tworzenia filmów, które badają relacje między rodzicami i dziećmi.Prawdopodobnie jego magnum opus na ten temat jest film „Women XX wieku”.Film rozgrywa się w 1979 roku Santa Barbara w Kalifornii i podąża za 15-letnim Jamie (Lucas Jade Zumann), który mieszka ze swoją niezwykłą matką Dorotheą (Annette Bening).Mieszkają również z nimi William (Billy Crudup), cieśla i mechanik oraz Abbie (Greta Gerwig), 24-letnia fotografka, która właśnie dowiedziała się, że ma raka szyjki macicy.

Martwisz się, że zawodzi jako matka, Dorothea pozwala pomóc najlepszej przyjaciółce Jamiego, Julie (Elle Fanning) i Abbie, aby upewnić się, że Jamie dorośnie na dobrego człowieka.Abbie uczy Jamiego o teorii punk rocka i feministycznej, podczas gdy Julie i Jamie eksplorują intymność poprzez czasami burzliwe.To niezwykle specyficzna i osobista historia - ponieważ większość filmów Millsa jest - i wydaje się wyjątkowa dla czasu i miejsca, w którym jest ustawiony.Jeśli szukasz filmu, który dociera do sedna dorastania i tego, co oznacza znalezienie swojego miejsca na świecie, „XX wieku kobiety” powinny być kolejnym zegarkiem.

Sundance Institute

Film Maker Someone 2017 Film„Columbus”Prawdopodobnie jest filmem na tej liście najbardziej powiązanej z poczuciem miejsca.Chociaż piękny krajobraz północnych Włoch jest z pewnością ważny dla ogólnego wyglądu „Call Me by Your Name”, „Columbus” to naprawdę film, który jest podstawąozwiązek bohaterów z określoną lokalizacją.Film, który osadzony w tytułowym mieście Columbus w Indianie, podąża za Casey (Haley Lu Richardson), młodym aspirującym architektem urodzonym i wychowanym w Columbus, który pracuje w bibliotece i daje wycieczki architektury po mieście.Casey spotyka Jin (John Cho), mężczyznę odwiedzającego z Korei Południowej, aby być ze swoim wyobcowanym ojcem - odnoszącym sukcesy architektem - który zachorował podczas wizyty w mieście na wycieczce wykładowej.

Casey, która dorastała w Columbus i wie wszystko, co można wiedzieć o słynnych budynkach miasta, kocha swój dom i nie czuje, że może odejść, ponieważ musi zająć się matką (Michelle Forbes), która wraca do zdrowiauzależnienie od narkotyków.Z drugiej strony Jin nie jest zainteresowany architekturą, ponieważ przypomina mu jego ojca, z którym nie miał dobrego związku.W końcu obie postacie pogodzą się z rzeczami, które ich powstrzymują, i ich relacje z miastem i ogólnie architekturą rozwijają się razem w trakcie czasu.To cichy, estetycznie zadziwiający film, który opowiada swoją historię o dojrzewaniu w mniej dramatycznych kategoriach, niż się spodziewaliśmy po gatunku.Jeśli szukasz energii uspokajającej, „Columbus” może być dla ciebie tylko dla ciebie.

Film Triart

Osadzone w kraju Gruzji, 2019„A potem tańczyliśmy”jest filmem szwedzkiego reżysera Levana Akina.Historia opowiada o Meraba (Levan Gelbakhiani), młodym tancerze w National Georgian Ensemble, który od lat trenuje na miejscu w firmie.Merab jest rzucany na pętlę, gdy na scenę pojawia się zarozumiały nowicjusz o imieniu Irakli (Bachi Valishvili) i zastępuje go tańcem.Chociaż początkowo między dwoma tancerzami jest antagonizm, ostatecznie łączą się podczas próby, później stając się kochankami i rywalami.

Relacje Meraba i Irakli są jednak skomplikowane, głównie ze względu na homofobiczne społeczeństwo, w którym żyją, które nagradza tradycyjną męskość przede wszystkim.Pomimo wielu niepowodzeń Merab nadal tańczy, nie pozwalając, by jego nieszczęścia przeszkodziły w jego marzeniu.„A potem tańczyliśmy” ilustruje zarówno surowość środowisk homofobicznych, jak i kieszenie radości, które wciąż można znaleźć pomimo.Warto zwrócić uwagę, że przekonująca dziwna narracja, która ma wiele do powiedzenia na temat standardów męskości, „a potem tańczyliśmy”.

Filmy Diamentu

Podczas gdy „Bergman Island” Mii Hansen-Løve wprowadziła ją na nowy poziom popularności ioklaskiwać, reżyser robił filmy na długo wcześniej.Jej trzeci film, „Goodbye First Love” z 2011 roku, jest tym, który najlepiej łączy się z „Call Me przy swoim imieniu”.Historia opowiada o 15-letniej Camille (Lola Créton) i 19-letniej Sullivan (Sebastian Urzendowsky), którzy po raz pierwszy zakochali się.Jednak okres miesiąca miodowego dobiega końca, gdy Sullivan odbywa 10-miesięczną wycieczkę do Ameryki Południowej z przyjaciółmi, pozostawiając Camille za sobą.Podczas podróży Sullivan pisze do Camille, aby powiedzieć jej, że powinni się zerwać, a oni rozstają się.

Reszta filmu odbywa się kilka lat później, gdy Camille i Sullivan próbują się ponownie połączyć po długim czasie.Starają się zdecydować, czy ich związek nadal warto walczyć, a jednocześnie nie jest w stanie naprawdę się pożegnać.Podobnie jak „Call Me By Your Name”, który kończy się płaczącym Elio, podczas gdy „Mystery of Love” Sufjana Stevensa gra w tle, „Goodbye First Love” ma finał melancholijny i muzyczny.Oba filmy używają potężnych aktorskich i świetnych ścieżek dźwiękowych- zamiast wyraźnej narracji- do odkrycia drobniejszych punktów historii, czyniąc je fascynującą parą filmową.

Paramount Vantage

Wydany w 2011 roku,"Jak szalony"to kolejny romantyczny, a czasem niszczycielski opowieść o pierwszej miłości.Historia następuje Jacob (Anton Yelchin), amerykański student i Anna (Felicity Jones), studentka z Londynu.Oboje na początku wydają się towarzyszami duszy, ale kiedy Anna przekroczy wizę i odmówiono im wejścia z powrotem do Stanów Zjednoczonych, ich romans uderza w główną blokadę drogową.

Anna i Jacob mają bardzo trudno utrzymać relacje na odległość ze zmieniającym się życiem i wymaganiami ich pracy, ale w jakiś sposób wracają do siebie, raz po raz.„Jak szalone” można z pewnością opisać jako nieco melancholijny film, a tym bardziej biorąc pod uwagęprzedwczesne podanie YelchinaKilka lat po wydaniu filmu.Niemniej jednak jest to zdecydowanie serdeczny i poruszający film z porywającymi występami obu głównych aktorów.Jeśli chcesz trochę większej braku w swoim życiu po obejrzeniu „Wezwaj mnie po swoim imieniu”, „jak szalony” powinien być twoim następnym przystankiem.